Pemikiran dalam Puisi-Puisi Penyair Lepasan Maktab Perguruan Sultan Idris Selepas Merdeka
Kerajaan British telah menubuhkan Sultan Idris Training College (SITC) pada tahun 1922, kemudian dikenali Maktab Perguruan Sultan Idris (MPSI), bertujuan melatih guru-guru untuk sekolah rendah Melayu. MPSI bukan sahaja menyampaikan ilmu akademik tetapi memberi latihan perguruan. Dua tahun kemudia...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Thesis |
| Language: | English Malay |
| Published: |
1999
|
| Online Access: | http://psasir.upm.edu.my/id/eprint/9892/1/FBMK_1999_12_A.pdf http://psasir.upm.edu.my/id/eprint/9892/ |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Kerajaan British telah menubuhkan Sultan Idris Training College (SITC) pada tahun 1922, kemudian dikenali
Maktab Perguruan Sultan Idris (MPSI), bertujuan melatih
guru-guru untuk sekolah rendah Melayu. MPSI bukan sahaja
menyampaikan ilmu akademik tetapi memberi latihan perguruan. Dua tahun kemudian, MPSI telah menubuhkan 'Pejabat Karang-Mengarang' dan 'Pejabat Penterjemah' yang
diketuai oleh R.O. Winstedt dan Za'ba, yang merupakan
seorang intelek Melayu yang unggul. Disamping menghasilkan buku-buku dan penterjemahan karya sastera, pihak maktab juga menggalakkan guru-guru pelatih membaca novel dan puisi. Selepas Malaya mencapai kemerdekaan dari British pada tahun 1957, MPSI terus melatih guru-guru untuk sekolah
rendah. Mereka bukan sahaja memasuki bidang perguruan tetapi terdapat sebilangan kecil dikenali sebagai penulis
dan penyair. Puisi-puisi yang dihasilkan selepas merdeka memperlihatkan kematangan pemikiran yang lebih komited dengan melibatkan diri dalam kehidupan masyarakat. Kebanyakan mereka menghasilkan puisi bertemakan patriotisme dan nasionalisme. Kajian ini melibatkan kumpulan puisi yang
dihasilkan oleh lima penyair iaitu Suhaimi Hj. Muhammad,
Kemala, Dharmawijaya, A. Wahab Ali dan Rahman Shaari. Memandangkan karya sastera iaitu puisi cerminan masyarakat, maka kajian ini bermatlamat untuk memperjelaskan intro speksi diri penyair dengan elemen-elemen kehidupan masyarakat. Untuk memperlihat hubunganya, pendekatan sosiologi telah diserapkan. Dalam konteks ini, aspek
tema dan persoalan, fungsi puisi, kesan terhadap masyarakat
dan falsafah dalam puisi diambil kira. Kesimpulannya didapati pertama, terdapat hubungan yang utuh di antara
intro speksi diri penyair dengan keluarga. Kedua, hubungan
intro speksi diri penyair dengan masyarakat desa dan kota.
Akhir sekali, terdapat juga hubungan intro speksi diri
penyair dengan keadaan politik dan fahaman keagamaan dalam masyarakat. |
|---|